تاریخچه پرستاری                                                         

واژه پرستار به معنای پرستنده ، غمخوار و حافظ می باشد . در فرهنگ لاتین پرستار از لغت Nutricious  گرفته شده است که به معنای پروردن ، تغذیه کردن و پرورش دادن است. با توجه به این معنا هر گونه مراقبت و مواظبتی که فرد از فرد دیگری اعم از بیمار یا سالم به عمل آورد پرستاری نامیده می شود.در اواسط قرن نوزدهم 1858 میلادی ، پرستاری به نام فلورانس نایتینگل در دنیای پرستاری قد علم کرد و شیوه پرستاری نوین را ابداع و پایه گذاری کرد. او هدف از انجام خدمات پرستاری را قرار دادن بیمار در بهترین شرایط ممکن به نحوی که طبیعت بتواند اثرات خود را اعمال نماید تعریف نمود. وی در سال 1860 اولین مدرسه پرستار نایتینگل را در بیمارستان سنت توماس تاسیس نمود.
                                                                                                         
پرستاری در اسلام : 

آغاز پرستاری در اسلام با شروع جنگ های مسلمین بوده است. در این جنگ ها ، هم بانوان خاندان پیامبر (ص) و هم سایر زنان مسلمان در خدمت پرستاری سهیم بودند . تاریخ پرستاری در اسلام را می توان با پرستاری حضرت فاطمه (س) آغاز کرد . دیگر پرستاران صدر اسلام عبارتند از : ام عماره ، میمونه ، رفیده ،ام سلمه ، ام عطیه و حضرت زینب کبری که از 5 امام در زمانهای مختلف پرستاری می کردند. به همین مناسبت پرستاران ایران بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی روز تولد حضرت زینب را به عنوان روز پرستار گرامی می دارند.

پرستاری در ایران :

 در سال 1294 شمسی نخستین آموزشگاه پرستاری در ایران گشایش یافت که دوره آموزشی سه ساله جهت علاقمندان این رشته برگزار شده بود.در سال 1314 در شهر های تبریز ، مشهد , شیراز آموزشگاه های پرستاری تاسیس شد . در سال 1320 آموزشگاه پرستاری دانشگاه تهران افتتاح شد. در سال 1335 وزارت بهداری برای تدوین برنامه های آموزشی پرستاری از کارشناسان بین المللی پرستاری استفاده نمود و اولین کنفرانس بزرگ پرستاری را در تهران برگزار کرد.